گمنام نیست !؟

از خاکی پرسیدند : چرا همه می خواهند کسی شوند ؟

گفت : در پی"نام" اند

پرسیدند : برای چه ؟

گفت : وقتی زندگیت را فقط برای دنیا تنظیم کنی "نام" می شود همه ی آمالت

پرسیدند : یعنی ؟

گفت : یعنی  برای خود "نام" می خواهند و نه برای خدا

پرسیدند : مگر می شود با خدا "نام" دار شد ؟

گفت : اِلهی انَّ مَن تَعَرَّفَ بِکَ غَیرُ مَجهُولٍ

خدایا کسی که به وسیله تو شناخته شد گمنام نیست

بخشی از مناجات شعبانیه

س.مّ.ن

داخل پرانتز : ( دریافت نوای زیبا پیرامون شهدای گمنام )

تو را با بی بُخاران کاری نیست !

امروز 13 خرداد 1395 است . تقریبا 13 سال پیش یعنی در اسفند ماه سال 1382 زیارتت کردم . از این رو بعد از سال ها تصمیم به دیدار روی

 ماه تو گرفتم .آمدم واین هم خرده داستان آمدنم.

از صبح زود که بیدار شدم کارهای از قبل برنامه ریزی شده را انجام دادم و به جایی سر زدم و در مسیر بازگشت به خانه هندوانه و چند

قلم بار دیگر خریدم . وقتی به خانه آمدم پای لپ تاپ و کارهایم نشستم و ناهاری که فرصت درست کردنش نبود را باز هم با الویه ی

سوپری محلمان جمع کردم که ناگهان ساعت را 12:55 یافتم

با سرعت تمام مشغول جمع آوری وسایل شدم و بلافاصله نماز و داستان های دیگر ...

با دیدن ساعت و یک حساب سرانگشتی متوجه شدم راه میانبر تنها راه به موقع رسیدن من به بهشت زهرا (س) و حرم امام (ره) است .

پس در ساعت 15 حرکت کردم . در مسیر رسیدن من از خانه تا مرکز میانبر های عالم یعنی پاسگاه نعمت آباد اندکی پیاده روی ، آفتاب

 سوختگی ، یافتن سوژه و عکاسی شغل من شد .

اندر احوالات مشتی و پشتی 1

مشتی درونگرا پور پابرهنه آبادی :
بر روی سجاده و در مقابل قرآن کریم زانوی ادب زده است و از خدایش هدایت می خواهد.
پَشتی برونگراپور مذبذب آبادی :
وای چقدر سرم شلوغ است ... وای چرا اینقدر من خوبم ... وای چقدر همه تعریفم می کنند ... وای چقدر دین خدا با حضور من زنده است ... وای چقدر منورالفکر و امروزیم ... وای چقدر در همه چیز بی طرفم ... وای چقدر مثل بقیه ام ... وای چقدر وایم ... وای و وای و وای ...
مشتی برونگرا پور پابرهنه آبادی :
با اشکی بر چشم و دلی لرزان در برابر عظمت خدای سبحان قرآن تلاوت می کند .
وَ مَنْ یَکْفُرْ بِالْإیمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرینَ
و هر کس در ایمان خود شکّ کند ، قطعاً عملش تباه شده ، و در آخرت از زیانکاران است.
آیه 5 سوره مائده

آسمانی شدن

حاج آقا جاودان

من چشمم پاک نیست. جایم آسمان نیست. نیست. عرض کردم. تبصره دارد؟ تبصره ندارد. خب من نباید مشکل داشته باشم. باید برای رفتن به آسمان مشکل نداشته باشم. مشکل چیست؟ همین اعمال خودم است. اعمال من ناپاک است. ناپاک را آنجا راه نمی دهند. اگر یادتان باشد یک وقت هایی دو سه تا آیه از آیات بهشت را برایتان عرض کردم. قرآن درمورد بهشت [مثل آیه 12 سوره صف می فرماید:] وَمَسَاکِنَ طَیِّبَةً همه خانه هایی که در بهشت ساخته اند یک طبقه و صد طبقه و هزار طبقه است. آنجا می شود آدم هزار طبقه هم داشته باشد. بستگی به زحمتی که کشیده است دارد. هزار طبقه برای خودت ساختمان ساختی خب می روی درون هزار طبقه. نساختی؟ برای یک بزرگی یک خوابی دیده بودند. همینجا هم تعریف کرد. من آن انتها نشسته بودم. آن بنده خدا آمد خواب را گفت. گفت یک باغ بود. باغ حسابی ها. حسابی. ساختمان هم همه یک طبقه بود. خب شما یک طبقه ساختی. اگر یک طبقه ساختی، یک طبقه به تو می دهندها. خانه دو طبقه نمی دهند. دو طبقه بسازی، دو طبقه می دهند. سه طبقه نمی دهند. همتت چه اندازه است؟

بیایید هر روز شهید شویم

خدایا مرا به ابتذال آرامش و خوشبختی مکشان ، اضطراب های بزرگ ، غم های ارجمند و حیرت های عظیم را به روحم عطا کن ، لذت ها را

به بندگان حقیرت بخش و دردهای عزیز برجانم ریز . دکتر علی شریعتی

می دانی زیبایی و زشتی سختی ها و رنج ها به چیست ؟

اینکه بدانی رنج و سختی را برای که و برای چه می کشی .

عاقلان عالم ، آن هایی که دلشان را عاقلانه ادب کرده اند تا از مجازی ترین عشق ها به حقیقی ترینش برسند ، می دانند رنج انسان

 را عمیق می کند .

همان ها می گویند : گاهی ما آدم های به روز شده ی دیتایی که در مکتب روزنامه ها عارف شده ایم ، هر رنج و بلایی  که رسد¹ را از

عرفان خود می پنداریم و خود را در دسته ی مومنانی قرار می دهیم که خداوند با رنج آزمایششان می کند اما نمی دانیم رنج مومن از

جنس بلا در ولا و در مسیر بودن است .