تجدیدِ خاطره ( یعنی می شود ... )

این روزها به جان لوازم و نوشته های قدیمی ام افتاده ام تا تجدیدِ خاطره ای کنم .در این تجدیدِ خاطره چند یادداشت و نامه یافتم که جایی

 دیده و خوانده نشده است .این پست و چند پست بعدی در خصوص همین نوشته هاست.

نامه به یکی از شخصیت های معروف و رسانه ای جناب آقای(........) :

وقتی کار ساخت مستند زندگی در فضا تمام شد با یک حساب سرانگشتی فهمیدیم دقیقه ای چهار هزار تومان برای مستند هزینه شده

 است.یکی از دوستان می گفت: شما اگر هزینه ی رفتن به دو شهر و خوردن و ماندن و ... را حساب کنید خیلی بیشتر از این حرف ها می شود

چه برسد به فیلم برداری و ....

ما در جواب دوست عزیزمان گفتیم :شما هم اگر یک دوربین عکاسی nikon-d3100 داشتی و یک سه پایه و یک رفیق مانند بهزاد سیاوش

و یک کانون فرهنگی که فقط اسمش به عنوان مجری طرح است ، می دیدی که می شود با 200 هزار تومان فیلم مستند ساخت.

یادم می آید لحظه ای راکه بهزاد سیاوش در سینما فلسطین به من گفت: یعنی می شه فیلمی رو تو کارگردانی کنی و در تیتراژش نام

 صدابردار باشه،یادم می آید روزی را که خودم دوربین را تنظیم کردم خودم صحنه را چیدم و خودم جلوی دوربین رفتم و شدم

شبه روشنفکر مستند زندگی در فضا

همه ی این ها را گفتم که بگویم حق با شماست فیلم ما صدابرداری خوبی ندارد،در بعضی صحنه ها قاب های مناسبی ندارد و........ می دانم

 که منِ کارگردان مقصرم ولی چه کنم .......

خلاصه مطلب کار جدیدمان را دو ماهی است شروع کردیم و الان در مرحله ی پژوهش هستیم.در این دو ماه به هر که رو انداختیم تا

 برای کار دوم بهانه هایی مانند کار اول نداشته باشیم نشد. دوستی ،جناب آقای (......) را به ما معرفی کرد و آقای (......) لطف کردند

 و جواب پیام ما را دادند.

حاضریم اگر ارزیابی شما نسبت به کار ما مثبت بود کار دوم خودمان را ارائه و از آن دفاع کنیم.

عذرخواهی مرا بپذیرید، به دلیل اینکه اداری نوشتن بلد نیستم، به این شکل برایتان نامه نوشتم.

باتشکر

محمد محمدی نیاکی

16 دی 1391

داخل پرانتز : (( پوستر همکلاسی آسمانی))