اعتراف می کنم!!

هفته ای که بر من گذشت...

1- چند روز پیش دوستان دوران دانشجویی را زیارت و بیش از همه چند چیز در این زیارت موج می زد.سربازی ، ازدواج ، بی کاری ،

تحصیلات تکمیلی که بی کاری بیشتر از مابقی خودی نشان میداد.

2- آمار ی که از نزدیک و از دور در مورد جذب دانشجو در دانشگاهها گرفتم خیلی تاسف آور بود.

آماری که از نزدیک مشاهده کردم جذب 16 دانشجوی دوره کارشناسی و جذب 120 دانشجو کارشناسی ارشد تنها در یک رشته  در حالی

که تا چند سال پیش جای این عدد و آمار شکل دیگری بود و آماری که بعدا متوجه آن شدم 3 برابر شدن جذب دانشجوی دکترا توسط

دانشگاه آزاد که از 4000 به 12000 نفر رسیده است. بلافاصله بعد از دیدن این خبر پیش خودم تصور کردم که تا چند سال آینده هر کسی

پای در میدان دانشگاه بگذارد خیلی راحت تا مقطع دکترا پیش خواهد رفت و احیانا کک جنابشان هم نخواهد گزید.

3- فیلم (چ) آخرین حرف استاد حاتمی کیا را دوباره و این بار در خانه دیدم و چه لذتی بردم ، لذتی همراه با بغض و حسرت

حسرت از اینکه چرا نمی توام و یا نمی خواهم از این جنس حرف ها بزنم.(به نظر شما نمی تونم یا نمی خوام؟؟)

و مجموعه این ها منجر به تصمیمی شد که ماه عسل این پروسه را در سال های آینده خواهید دید. البته اگر خدا بخواهد...(در این لحظه فکر

 کردم این جمله "اگر خدا بخواهد" را ابتدای جمله بیاورم ولی با خودم گفتم فقط یک بار خودم باشم و ریا نکنم و الان هم گیجم که آیا نوشتن

این جملات در داخل پرانتز خودش ریا هست و یا .................(جای خالی رو خودتون پر کنید.) )

4- در یک کار به شدت فرهنگی آلبوم موسیقی ((پاروی بی قایق)) محسن چاووشی را خریدم و این خرید همانا و پیشنهاد به همه ی

دوستان برای خرید همانا...

5- در پایان هم اعتراف می کنم که این متن را نوشتم چون حس کردم مدت هاست نمی نویسم.

داخل پرانتز:((رحیم پور ازغدی : اگر کار فرهنگیِ ما مخاطب نداشته باشد چه کنیم؟))