سنگرم محراب گردد...

من در سنگر هستم...در این خانه ی محقر ... در این خانه ی فریاد و سکوت ... فریاد عشق  سکوت تنهایی در این خانه ی سرد و گرم...

سردی زمستان و گرمای خون,در این خانه ی ساکن و پر جوش و خروش , سکون در کنار رودخانه و هیجان قلب و شور شهادت ,

خانه ی نمناک و شیرین ,آب باران و طعم شیرین و لذت شهادت ,خانه ی بی شکل و زیبا...بی شکلی ساختمان و زیبایی ایمان...

خانه ای کوچک و با عظمت...کوچکی قبر و عظمت آسمان... (تنهایی عمیق ترین لحظات زندگی یک انسان است...)

خدایا ! این خانه ی کوچک را بر من مبارک گردان

در این چند روز با خاک انس گرفته ام...رنگ خاک گرفته ام.حال میفهمم که چرا پیامبر (ص) , علی (ع) را ابو تراب نامید...

حال میفهمهم که علی بن ابیطالب که میفرمایند:

 سجده های نماز:

حرکت اول : خم شدن به روی مهر این معنا را میدهد که از خاکبوده ایم...

حرکت دوم : این معنی را میدهد که از خاک برخاسته ایم , متولد شده ایم.

حرکت سوم: رفتن دوباره به خاک این معنی را میدهد که دوباره به خاک باز میگردیم.(مرگ)

و حرکت چهارم:  (برخاستن) به این معنی ست که دوباره زنده میشویم.(حیات-قیامت)

 درون سنگر با خود سخن میگویم

راستی چه خوب است از این فرصت استفاده کنم و با قرآن آشنا شوم .

آیات خدا را بخوانم و بعد حفظ کنم و سپس زمزمه کنم و بعد سرود کنم و بعد شعار زندگی کنم.

باشد که به این دل پر هیجان و تپش آرامش دهد.

و بعد با آن برای خود توشه بسازم و توشه را راهی سفری گردانم و در انتظار شهادت بمانم و بمانم...

آیات جهاد را , شهادت , تقوا ایثار ,ایمان , اخلاص ,عمل صالح همه را پیدا کنم و سنگرم کلاس درسم  باشد

و سنگرم ((مـــیعادگاه ملاقاتم با خــــــــدا شود ))

سنگرم محراب گردد...سنگرم خانه ی امیدم گردد....

سنگرم قبله ی دومم گردد....از فردا حتما بیشتر قرآن خواهم خواند

دست نوشته ای از شهید سید حسین علم الهدی