اخلاق برای آن است که ما مهندسی کنیم هندسه داشته باشیم می‌دانید راه وجود ندارد خود ما باید راه را ترسیم کنیم یک وقت است کسی می‌خواهد به حرم مشرّف بشود یا به سرزمین وحی برود خب بالأخره راهی است مهندسی شده این راه را تطرّق می‌کند به حرم به سرزمین وحی می‌رسد اما اگر کسی خواست به لقاء الله بار یابد که راه زمانی و زمینی نداریم این راه از درون ما شروع می‌شود با عقاید ما, با اخلاق ما, با رفتار و گفتار ما شروع می‌شود ما باید معمار باشیم, کارگر باشیم, کارمند باشیم, مهندس باشیم راه درست کنیم راه‌های معنوی در درون است راه با رونده یکی است بیرون که راه نیست تا ما بخواهیم به لقاءالله بار یابیم اگر کسی بخواهد طبق این آیه ﴿یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَی رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاَقِیهِ﴾ به لقاءالله بار یابد این مشرق برود یا مغرب برود, آسمان برود یا زمین برود این‌طور که نیست باید عقیده خوب, اخلاق خوب, اوصاف خوب, رفتار و گفتار و منش و کردار خوب داشته باشد تا به لقاءالله بار یابد راه در حوزه درون ماست رونده و راه یکی هستند دوتا نیستند این‌چنین نیست که بیرون از جان ما راهی باشد که ما آن راه را طی کنیم بیرون از جان ما کتاب است و سنّت است و دستور است و راهنمایی است و قوانین, ما باید آنها را بفهمیم و باور کنیم و اجرا کنیم اجرایش و مهندسی‌اش در درون ماست راه, بیرون از رونده نیست اگر راه بیرون از رونده نیست, کند و کاو می‌خواهد تمام این کند و کاوها به عهده خود ما باید باشد ما باید مهندسی کنیم, نقشه‌برداری کنیم, راه‌سازی کنیم که از کجا حرکت کنیم, چقدر حرکت کنیم, چه زمانی برسیم آنکه بیرون از ماست فقط راهنمایی است یک دفترچه است که از این راه شروع بکن تا به آن مقصد برسی اما راه نیست راه در درون ماست این است که فرمود: ﴿إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَی رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاَقِیهِ﴾ کدح آن تلاش و کوشش دشوار است این راه را انسان باید طی کند و اگر ـ خدای ناکرده ـ این راه را طی نکرد در درون خودش چاه می‌کند آن وقت در درون آن چاه غرق می‌شود چاه و چاه‌کن هر دو یکی هستند آنجا راه و راه‌رو هر دو یکی هستند این کاری است که در درون خود ماست
