عالم بازی ها

این عالم عالم بازی هاست و عالمی است که بیشتر مردم به حقیقتش نمی رسند و به بازی تا آخرش مشغول می شوند و هر کدام یک

نوع بازی ای می کنند، یک عده مذهب بازی می کنند، یک عده دوست بازی می کنند، یک عده هنربازی می کنند، یک عده عتیقه بازی

 می کنند و هر کدام به یک بازی ای مشغول هستند و به حق مشغول نیستند. حتی کتاب بازان هم " کمثل الحمار یحمل اسفارا" کتاب

می خرند، جلد می کنند، پهن می کنند، جمع می کنند و کتاب باز هستند. حتی عده ای دین را وسیله بازی قرار می دهند و دین باز و دین

 فروش هستندو نه دیندار ولی یک وقتی می فهمند که سودای خام بوده و هیچ چیز نیست. امّا اگر خواستید بازی کنید بازی عشق را انتخاب

 کنید که به تعبیر هندی ها یعنی بازی آگاهی جهانی و نه آگاهی محدود و تیره که در همه انسان ها هست. وصل بشوید به آن آگاهی مطلق

 و برسید به دیدار آن صورت جهانی.

انسانی که از خود می ترسد

دیوهای بیرون، از درون ما هستند که دربیرون ظاهر می شوند وبلکه همین خود ما هستیم که تبدیل می شویم به دیوهای بیرون برای

دیگران. وچه بلایی از این بالاتر که انسان نگاه کند به خودش و ببیند به همان کسی تبدیل شده که خودش بیشتراز همه از او می ترسد

وزیربارفشار وجود خودش خرد بشود..

اگر ایمان به خدا در دل مردم باشد

اگر در دلِ آدمی یاد خدا باشد ، به هر کلمه ای که او را بخواند ، مقبولِ درگاه است و اگر آن یاد و آن شوق و آن عشق نباشد ، الله و رحمان

و یزدان ، جز صدایی و صفیری نخواهد بود . به گفته ی ابو سعید :

نام تو به هر زبان که گویند خوش است

راه تو به هر روش که پویند خوش است

روی تو به هر دیده که بینند نکوست

کوی تو به هر جهت که جویند خوش است

گاه باشد که نام خدا را می برند و در دل ، مطلوبِ دیگری را اراده می کنند و آن فریبی است خدا را و خلق خدا را ! به گفته ی مولانا :

کافر و مؤمن خدا گویند لیک

در میانِ هر دو فرقی هست نیک

آن گدا گوید خدا از بهر نان

متّقی گوید خدا از عین جان

می توان یک لحظه تصور کرد که اگر ایمان به خدا در دل مردم باشد و همگی پدر و مادر را اکرام کنند و خویشان و یتیمان و نیازمندان را

مورد احسان قرار دهند ، از یکدیگر به نیکویی یاد کنند و اموالشان را با ادای صدقات و زکات پاک کنند و پیوندی مستمر با پروردگار خود

 در نماز و نیایش داشته باشند ، چه دنیای زیبایی به همگان روی خواهد نمود.

دکتر الهی قمشه ای