بیایید هر روز شهید شویم

خدایا مرا به ابتذال آرامش و خوشبختی مکشان ، اضطراب های بزرگ ، غم های ارجمند و حیرت های عظیم را به روحم عطا کن ، لذت ها را

به بندگان حقیرت بخش و دردهای عزیز برجانم ریز . دکتر علی شریعتی

می دانی زیبایی و زشتی سختی ها و رنج ها به چیست ؟

اینکه بدانی رنج و سختی را برای که و برای چه می کشی .

عاقلان عالم ، آن هایی که دلشان را عاقلانه ادب کرده اند تا از مجازی ترین عشق ها به حقیقی ترینش برسند ، می دانند رنج انسان

 را عمیق می کند .

همان ها می گویند : گاهی ما آدم های به روز شده ی دیتایی که در مکتب روزنامه ها عارف شده ایم ، هر رنج و بلایی  که رسد¹ را از

عرفان خود می پنداریم و خود را در دسته ی مومنانی قرار می دهیم که خداوند با رنج آزمایششان می کند اما نمی دانیم رنج مومن از

جنس بلا در ولا و در مسیر بودن است .

جانا کجا هستی ؟

مجموعه " جانا کجا هستی ؟ "  طراح : نیاکی

یکی درد و یکی درمان  ،  یکی وصل و یکی هجران

همه از درد تو گویند ،  بگو جانا کجا هستی ؟

وَ مَن تابَ مَعَکَ

( یه عذرخواهی بابت سه هفته نبودم و به روز نکردنم و اعلام حضور ی دوباره )

زندگی آدم ها را می توان به شکل های مختلفی براساس شغلشان ، ثروتشان ، دینشان و ...  تقسیم کرد . گاهی زندگی آدم ها براساس

دردشان تقسیم می شود که در این تقسیم بندی گروهی بی درد،گروهی خنثی ، گروهی بی درد خنثی ، گروهی دردمند خنثی و گروهی

 دردمند نام گذاری می شوند .

این نوشته کاری با بی دردان عالم ندارد زیرا زندگیشان استراحت مطلق است و همه ی حرفش با دردمندان خنثی ، آن هایی که

 سبک زندگی و نگاهشان عُرف خواه ، عُرف پسند و عُرف ساز است ، می باشد .

آن هایی که می دانند درد چیست و یا حتی کیست امّا بهانه برای خنثی شدنشان زیاد است . اگر به من¹ بگویید به شما می گویم

کم خواه ترین آدم ها بر روی کره ی زمین همین هایند زیرا یاد گرفته اند با کم خواستگی از خود و بالیدن به خرده داشته های اکنون ،

وسیع تر نشوند .

ما سال هاست می دانیم ...

(بمناسبت 15 رجب 1437 ه . ق وفات حضرت زینب (س) - طراح : نیاکی )

ما آدم هایی هستیم که با اولین نه ، اولین شکست ، بی پولی ، بیکاری و فشار دست هایمان را به نشانه ی تسلیم بالا می بریم و نمی دانیم و

یا نمی خواهیم بدانیم که در پس همه ی این ها خدایی است که بنده اش را می آزماید.

ما هر روز و هر شب خدا ، خدا می گوییم اما با نخستین رنج ، مسیرمان به سوی در خانه ی بندگان خدا کج می شود .

ما در آرزوهایمان بهترین بندگان خداییم اما در تقابل با سختی ها به دنبال شنبه ای موعود می گردیم تا آرزوهایمان را از نو آغاز کنیم .

ما نیآموخته ایم و مودب نشده ایم که در لابه لای سختی ها و رنج ها همچون زینب کبری (س) جز " ما رایت الا جمیلا " نبینیم .

ما نیآموختیم زینبی بودن یعنی سربلندی در آزمایش الهی

ما مودب به آیات قرآن کریم نشده ایم تا آیه ی 31 سوره ی محمّد را بفهمیم .

(( وَلَنَبلُونَکُم حتی نَعلَمَ المُجَهدینَ مِنکم وَ الصَبرِینَ وَ نَبلُوَا اَخبَارَکُم ))

مسلما ما شما را امتحان می کنیم تا مجاهدان از شما و صابران را مشخص نماییم ، و اخبار شما را نیز (که اعمال و اسرار شماست) می آزماییم

 (تا صدق و کذب شما را در همه امور معلوم بداریم )

ما سال هاست می دانیم در پس همه ی اتفاقات عالم خدایی قادر ، سمیع و بصیر است اما خود نمی خواهیم ...

س . مّ . ن

بُزیِ معاصر !؟

گویند معاویه بچه بزهایی را به نام علی (ع) به کودکان کوفه هدیه می داد و آن ها را بعد از گذشت چندی به زور و  باز هم به نام علی (ع)

از کودکان می ستاند تا کینه ی علی (ع) را در دل هایشان بکارد . کاشتن بذر کینه در دل کودک یعنی کر و کور ساختن آن از شنیدن و دیدن

 حقی چون علی (ع) و خاندانش که خود صراط مستقیم اند .

همین است که علی (ع) در خطبه ی دویست نهج البلاغه خطاب به معاویه می گوید :