داستانِ سیستان

در میان سیاست بازی های مرسوم این روزها ؛ جایی برای سیستان نیست . جایی برای مردمش نیست .

گویا بعد از سی و اندی سال؛ پروژه ی شهروند درجه دو سازی  در جمهوری اسلامی کلید خورده است.

حال سوال این است

 کجایند دولتی های خدمتگزار مردم که با آوار پلاسکو عکس یادگاری می گرفتند؟  کجایند حقوق شهروندی سواران ؟ کجایندصاحبان

عادی سازیِ اشرافیت ؟ کجایند ذخیرها ی انقلابی نجومی بگیر  ؟! کجایند رسانه های ارزشیِ آقازاده ای ؟! وحتی کجایند آن هایی که با

دردهای سیستان سلفی بگیرند ؟