کسب تقوا مرز بین حیات و ممات انسان فرق بین حق و باطل، صدق و کذب، خیر و شرّ و حَسن و قبیح، با تقوا حاصل میشود لذا میبینید خیلیها حلال و حرام، حق و باطل، صدق و کذب ، خیر و شر و حَسن و قبیح برایشان یکسان است و اینکه میبینید علوم برخیها چه در حوزه چه در دانشگاه کارآمد نیست و مشکل او را حل نمی کند چه رسد به مشکل جامعه برای این است که او به همان اصل اوّلی بسنده کرده است که «مَن فَقَدَ حسّاً فَقَدْ فَقَدَ علماً» اما اصل دومی که رهاورد وحی است را رعایت نکرده که خداوند فرمود: ﴿إِن تَتَّقُوا اللّهَ یَجْعَل لَکُمْ فُرْقَاناً﴾ در نتیجه فرق بین حیات و ممات به وسیله همین تقواست.
مومن اگر بخواهد عزیز بشود باید پیش عزیز برود. باید این راه را طی کند و به خدا برسد و تا مقرب نزد خدا نشود عزیز نمی شود. بیان امام حسن عسکری علیه السلام این است که: إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لَا یُدْرَکُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّیْل یعنی وصول به خدای عزوجل سفری است که طی نمی شود مگر به سوار شدن بر مرکب شب. فرمود شما می خواهید علم پیدا کنید پیش خداست، قدرت می خواهید پیش خداست. ما فقط علم لدنی نمی خواهیم، علم لدنی می خواهیم، قدرت لدنی می خواهیم، عزت لدنی می خواهیم، کمال و جمال لدنی می خواهیم. همه اینها اگر لدنی باشد باقی می ماند. لدن یعنی نزد. لدنی یعنی آنچه از نزد اوست. هر چه از نزد اوست باقی است و ماندگار، و هر چه از نزد او نیست فانی است و گذرا.