سودش به کیسة خودت می رود

با «تقوا» است که می‌توان راه را از چاه تمییز داد. امّا متأسفانه ما به خاطر راحت‌طلبی ‏هایمان می‌نشینیم وهر کاری که دلمان خواست می‌کنیم

و بعد هم می‌گوییم:

«خدایا بیاید دستم را بگیر که من معصیت نکنم»!

توقّع داریم خدا دستمان را بگیرد تا ما از او اطاعت کنیم!

نخیر،

تا این درگیری درونی و غلبة بر هواهای نفسانی حاصل نشود، به جایی نخواهی رسید! این را هم بدانید که با این جهاد نفس یا جهاد اکبرِ ما،

سودی به کیسة خدا نمی رود!

«وَ مَنْ جاهَدَ فَإِنَّما یُجاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِیٌّ عَنِ الْعالَمینَ»

خدا از این مجاهدت‏ها و هجرت‏های ما بی‏ نیاز است.

سودش به کیسة خودت می رود؛

جهاد اکبر راه برای تو و برای هجرت کبرای تو باز می‏کند؛ دیدة درونی‌ات باز میشود و دیگر راه را نمی‏بینی؛ بلکه مقصد را می‌بینی و راحت

می‌شوی! با همین اطاعت‌ها است که آن چیزی را که دیگران نمی‌بینند، تو می بینی.((حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی))

دانلود فایل کامل صوتی سخنرانی