همیشه استاد...

در این قسمت بخشی از نظریات استاد مسعود فراستی را پیرامون هنر و سینما می خوانید.

هنر از هنرمند آغاز میشود، نه از مخاطب. اما پایانش حتما با مخاطب است. بدون مخاطب، هنری در کار نیست، بخصوص در سینما. به

 قول رنوآر «یک اثر هنری زمانی ارزش این عنوان را دارد که به مخاطب امکان دهد تا خود را با پدید آورنده ی آن یکی حس کند.»

وفاداری هنرمند به خود، شرط اولیه ارتباط مخاطب است. اگر فیلمساز با مخاطبش تعامل نداشته باشد، با او همدلی نکند، همدلی

نخواهد شد. مخاطب در صورت لحاظ نشدن در اثر، آن را پس میزند.

از پیچیدگی گذر کردن -در اثر هنری- و به سادگی رسیدن، شرط اساسی ارتباط با مخاطب است. هر مفهوم پیچده ای با زبان ِ ساده

 است که اثر میکند. مخاطبان عام، آدمهای ساده اند، اما از پیچیدگی به سادگی رسیده اند، چرا که با چشم باز زندگی کرده اند. پس

 سرشان کلاه نمی رود و مرعوب نمیشوند. مخاطب خاص هم در شکل درست و سالمش، مخاطب عام است.

در تحلیل آخر، این مخاطب است که اثری را ماندگار میکند و پیروز. و آن را به آیندگان منتقل می سازد