وقتی نام یک روستا می شود آزادی...

وقتی نام یک روستا می شود آزادی ؛ آنگاه ناخودآگاه آزادی را به قیاس می گذاری ؛

از دختران و پسران مُدرن ناکجا آبادی تا عابد کُنجِ مسجد نشین ، از کافکا پرستان کافه نشین تا شریعتی دوستانِ حسینیه ی ارشاد ؛

از عاشقان گوگوش تا پامنبری های حاج منصور ؛ از خاتمیِ اصلاحات تا خاتمیِ نمازجمعه؛از فرهادیِ اسکار تا آوینیِ جبهه ؛ همه در این

مقایسه  شرکت می کنند و تو را با تفاوت هایشان تنها می گذارند.

آنگاه تنها تصویر ذهن تو از آزادی، بچه های شاداب روستایی هستند که در کنار دشت آزادگان و در همسایگی دهلاویه و بیمارستان

صحرایی امام حسن مجتبی (ع) یاد شهید چمران و خون های ریخته شده ی رزمندگان اسلام را بخاطر می آورند .

آری تصویر ذهنیِ من از آزادی ؛ سادگی بچه های روستای آزادی است .

✍️س.مّ.ن

ما بچه های روستای سرحانیه

هرکسی می خواهد قویترینِ مردم باشد .

عده ای قوی بودنشان در بازوهایِ شان خلاصه می شود ، عده ای در اربده هایِ شان ، عده ای در حساب بانکیِ شان

عده ای در مدرک تحصیلیِ شان ، عده ای در برج و BMW و زن و فرزندِشان ، عده ای در یقه ی بسته و کنج اُزلت و انگشتر عقیقِ شان

عده ای در کافه و سیگار و ایسم هایِ شان ، عده ای در رانت و اختلاس و پارتیِ شان

و ...

ما بچه های روستای سرحانیه

در سختی هایمان تلاش می کنیم ، زیرا می دانیم رنج انسان را عمیق می کند .

ما ؛ بازوی قوی ، اربده ی بلند ، حساب بانکی زیاد ، برج های سر به فلک کشیده ، BMW 2017 ، کنج اُزلت ، کافه ، رانت و ایسم

 نداریم اما با ؛

^{"مَن ارادَ اَن یَکن اَقوَی النّاسِ فَلیَتَوَکل عَلی الله"*}

 زندگی می کنیم .

س.مّ.ن

---

* : هر که می خواهد قویترین مردم باشد بر خدا توکل کند .

《امام موسی کاظم(ع) / بحار/جلد۷ /ص۱۴۳》