من می خواهم بگویم انقلاب سطح
زندگی مردم را از نظر رفاهی واقعاً عوض کرده. من اهل اردوی جهادی هستم و
پیرغلام آن محسوب
می شوم. واقعاً در مناطق روستایی کار شده، راه ساخته شده،
آب و برق و ... ولی تبعیض ملت را اذیت می کند و جالب است که این تبعیض
در
حال تئوریزه شدن هم هست.
من یک موقعی گفته بودم که در نقشه ای که
دوستان ما تهیه کرده بودند، منزل بسیاری از مسئولین از گذشته تا امروز روی
آن نقشه
علامتگذاری شده بود. صداسیما جسارت کند و آن نقشه را یک بار نمایش
دهد! بعد از مردم رأی بگیرد که آیا راضی هستند که
مسئولین در بهترین مناطق
از سعادت آباد و نیاوران و فرمانیه زندگی کنند و مردم دست در پنجه تحریم
باشند؟ این ها هست که
مقاومت شکن هست؛ اولاً برای خود مسئول. چرا دم از
امیرالمومنین(ع) می زنیم؟ چون حضرت می گویند در جامعه اسلامی مسئولین باید
خود را با ضعیف ترین مردم متر کنند نه با بالاترین طبقات. این رفاه طلبی
مسئول را خرد میکند، حس مبارزه را از او میگیرد و بعد حس مردم
را هم پایین
می کشد. عبارت دیگری هم از حضرت آقا بخوانم: من
و شما همان طلبه یا معلم پیش از انقلابیم. یکی از شماها معلم بود، یکی
دانشجو بود، یکی طلبه بود، یکی منبری بود، همهمان اینطور بودیم؛ اما حالا
مثل عروسی اشراف عروسی بگیریم، مثل خانهی اشراف خانه
درست کنیم، مثل حرکت
اشراف در خیابانها حرکت کنیم! اشراف مگر چگونه بودند؟ چون آنها فقط ریششان
تراشیده بود، ولی ما
ریشمان را گذاشتهایم، همین کافی است!؟ نه، ما هم
مترفین میشویم. (دیدار کارگزاران نظام، 23/05/1370)