هفته ی حقوق بشر آمریکایی

قافله را می بازند

آدم هایی که خطر نمی کنند و دست خود را به دست تقدیر نمی دهند و برای تقدیرشان خود برنامه ریزی می کنند، همان ها توجیه گرانند و قافله را می بازند. (سیـــد)

به عمد فراموش می کنیم...

 در روزگاری که شخصیتی همچون دکتر علی شریعتی را به عمد فراموش می کنیم خواندن این مرثیه از شهید دکتر چمران خالی از لطف نیست...
ای علی! همیشه فکر می‌کردم که تو بر مرگ من مرثیه خواهی گفت و چقدر متأثرم که اکنون من   بر تو مرثیه میخوانم ! ای علی! من آمده‌ام که بر حال زار خود گریه کنم، زیرا تو بزرگتر از آنی که به گریه و لابه ما احتیاج داشته باشی!…خوش داشتم که وجود غم‌آلود خود را به سرپنجه هنرمند تو بسپارم، و تو نیِ وجودم را با هنرمندی خود بنوازی و از لابلای زیر و بم تار و پود وجودم، سرود عشق و آوای تنهایی و آواز بیابان و موسیقی آسمان بشنوی.می‌خواستم که غم‌های دلم را بر تو بگشایم و تو «اکسیر صفت» غم‌های کثیفم را به زیبایی مبدّل کنی و سوزوگداز دلم را تسکین بخشی.
می‌خواستم که پرده‌های جدیدی از ظلم وستم را که بر شیعیان علی(ع) و حسین(ع) می‌گذرد، بر تو نشان دهم و کینه‌ها و حقه‌ها و تهمت‌ها و دسیسه‌بازی‌های کثیفی را که از زمان ابوسفیان تا به امروز بر همه جا ظلمت افکنده است بنمایانم.

خط تولید مدرکِ تحصیلی،بومی و خودکفا شد!؟

تیتر خبر: 1/2 میلیون درس خوانده بیکار و 5/7 میلیون نفر که فقط برای مدرک درس خوانده اند.بیشترین بیکاران در رشته های کامپیوتر،

صنعت و فناوری، معماری و ساختمان، محیط زیست ،کشاورزی و جنگل داری و شیلات هستند.

وقتی با چنین خبری در خبرگزارها برخورد می کنی اولین واکنش تو می تواند این باشد که دلیل وجود این همه مدرک تحصیلی چیست؟ و

بر اساس چه سیاست و برنامه ای دانشگاه ها را تبدیل به خط تولید مدرک تحصیلی کرده ایم بدون آنکه کار و فعالیت علمی در خور توجه ای

صورت گیردو ارتباط تعریف شده ای با صنعت و جود داشته باشد.