خدایا و تو ماه رمضان را از جمله آن وظائف ممتاز و فرائض مخصوص قرار داده اى: همان ماه رمضان که آن را از همه ماهها اختصاص بخشیده اى، و از همه زمانها و روزگارها برگزیده اى، و بر همه اوقات سال برترى دادهاى، به سبب قرآن و نورى که در آن فرو فرستاده اى و به سبب آنکه ایمان را در آن ماه مضاعف ساختهاى، و روزه را در آن ماه واجب کردهاى، و بپا خاستن براى عبادت را در آن ترغیب فرموده اى، و شب قدر را در آن تجلیل نموده اى: آن شب قدر را که خود از هزار ماه بهتر است. ما را به سبب آن بر سایر امتها تفضیل داده اى، و به فضیلت آن بجاى اهل ملتها برگزیده اى از این رو روزش را - بفرمان تو - روزه داشتیم. و شبش را - بیارى تو - به عبادت برخاستیم. در حالى که بوسیله صیام و قیامش خود را در معرض آن رحمتى که ما را بر آن عرضه کرده اى در آوردیم، و آن را وسیله ثواب تو قرار دادیم. و تو به عطاى خواسته ها قادرى و به آنچه از فضل و احسانت مسئلت شود بخشنده اى و به هر کس که آهنگ قرب تو کند نزدیکى. و این ماه در میان ما ستوده زیست، و با ما پسندیده مصاحبت کرد و بهترین سودهاى جهانیان را بهره ما ساخت، و آنگاه به هنگام پایان یافتن وقت و سرآمدن مدت و کامل شدن شمارهاش از ما جدا شد، پس ما آن را مانند کسى وداع مىکنیم که فراقش بر ما دشوار آمده و روى بر تافتنش ما را به وحشت افکنده، و او را بر ذمه ما پیمانى نگاه داشتنى، و حرمتى رعایت کردنى، و حق گزاردنى لازم شده. از این رو همگى مىگوئیم: سلام بر تو اى بزرگترین ماه خدا، و اى عید دوستان خدا - سلام بر تو - اى گرامىترین مصاحب از میان اوقات، و اى بهترین ماه در ایام و ساعات. سلام بر تو. اى ماهى که بر آمدن کامها در آن آسان و اعمال نیک در آن منتشر و فراوان است.