فتح قله ی "غربت الی الله"

آن هایی که به اشخاص را ی می دهند و گفتمان برایشان اهمیتی ندارد ، در پایان هر انتخاباتی  از شکست پذیرایی می کنند.
گروهی می پندارند با ساز مخالف زدن ، جریان سازی و یا شایسته سالاری کرده اند . اما همه این ها چیزی جز اثبات خود نیست.

خود ارضایان انتخاباتی به گونه ای خود را صرفا موظف به انجام وظیفه می دانند که گویی  انجام وظیفه خود هدف است . آن ها می خواهند با رای دادن به کاندیدی مشخص تمامی کمبود های عملکردی خود و جامعه ی خود را برطرف سازند ، همان عجله مندان خودمان که ره صد ساله را یک شبه می خواهند طی کنند و در جامعه ای که واقعیت هایش برای پذیرفتن همه ی آرمان ها تربیت نشده است آرمانگرایی کنند .

نتیجه ی آرمانگرایی های مقطعی ، بی عزم و بی تلاش واقعیت هایی را می سازد که حتی آرمان های اولیه را نیز زیر سوال می برد و این نتیجه ی عجله مند بودن عده ای است که با نیت یک نماز 4 رکعتی می خواهند قله ی "قربت الی الله " را فتح کنند و تلاش ، عزم و ایمان طولانی مدت عارفان به الله را نقض کنند .

خودارضایان انتخاباتی حلاوت فتح توهمی قله و ژست وظیفه مند بودن برایشان بیشتر از هزینه کردن جان و مال در راه رسیدن به قله است .آنان به جای اسلامگرایی در رفتار و تصمیماتشان دچار یک نوع پانک گرایی شده اند که ریشه ی وظیفه مند بودنشان را شکل می دهد.

---

به دلیل تذکر یکی از دوستان ( غلظ املایی نمی باشد) - استفاده از تفاوت معنایی
غربت : دوری
قربت : نزدیکی
در ضمن در مورد پانک گرایی هم این متن و بخونین : ایدئولوژی پانک